Hanna Ko\u015bmicka o sobie pisa\u0142a tak:<\/p>\n\n\n\n
Prawie ca\u0142e \u017cycie bawi\u0119 si\u0119 lalkami. Powa\u017cnie i rado\u015bnie jak dziecko. Kiedy\u015b wydawa\u0142o mi si\u0119, \u017ce powinnam ju\u017c by\u0107 doros\u0142a i sko\u0144czy\u0142am architektur\u0119 na Politechnice, ale potem wr\u00f3ci\u0142am do \u015bwiata mojego dzieci\u0144stwa i jest mi w nim dobrze. Zapraszam Was do \u015bwiata moich lalek. <\/p>
Pytana jestem cz\u0119sto, sk\u0105d mam tyle pomys\u0142\u00f3w. One rosn\u0105 jak drzewo, z ka\u017cdej lalki \u201ewyrastaj\u0105\u201d nast\u0119pne projekty. To taki casting dla szmat \u2013 kawa\u0142ek swetra wygl\u0105da jak kolczuga rycerza, zamek b\u0142yskawiczny ma z\u0119by jak krokodyl, prute w\u0142\u00f3czki kr\u0119c\u0105 si\u0119 jak loczki kr\u00f3lewny. Dzieci potrzebuj\u0105 do zabawy w teatr postaci znanych z bajek \u2013 Czerwonego Kapturka, Baby Jagi, Pinokia, Kapitana Haka. Doros\u0142ym obok komputera towarzyszy \u017byd Tu\u0142acz albo rokokowy Ksi\u0105\u017c\u0119 w sypialni. Odwiedzi\u0142a kiedy\u015b moj\u0105 pracowni\u0119 starsza pani. By\u0142a bardzo zak\u0142opotana, kiedy da\u0142a si\u0119 przy\u0142apa\u0107 na intymnej rozmowie z Pippi. My\u015bl\u0119, \u017ce wszyscy jeste\u015bmy dzie\u0107mi, chocia\u017c niekt\u00f3rzy z nas ju\u017c od bardzo dawna.<\/p>
Lubi\u0119 siedzie\u0107 w k\u0105ciku za moimi pacynkami i patrze\u0107, jak przechodz\u0105cy obok ludzie u\u015bmiechaj\u0105 si\u0119 do nich. Widz\u0119 wtedy sens mojej pracy. Mam wra\u017cenie, ze \u015bwiat dzi\u0119ki nim staje si\u0119 pi\u0119kniejszy.<\/p><\/blockquote>\n\n\n\nHanna Ko\u015bmicka by\u0142a autork\u0105 kilkuset wzor\u00f3w pacynek, lalek i zabawek z tkanin.<\/p>\n\n\n\n
Autorka, z wykszta\u0142cenia architekt, zajmowa\u0142a si\u0119 projektowaniem zabawek od pocz\u0105tku lat 80-tych, pocz\u0105tkowo w ramach dzia\u0142aj\u0105cej w Sopocie Sp\u00f3\u0142dzielni Pracy Wzornictwa Przemys\u0142owego \u201eFormat\u201d, a po okresie transformacji prowadz\u0105c w\u0142asn\u0105 pracowni\u0119 autorsk\u0105.<\/p>\n\n\n\n
W pierwszych latach dzia\u0142alno\u015bci autorka projektowa\u0142a g\u0142\u00f3wnie welurowe zwierz\u0119ta (foki, delfiny, papugi, dinozaury), a od po\u0142owy lat 90-tych g\u0142\u00f3wnie pacynki: szmaciane lalki z w\u0142osami z w\u0142\u00f3czki, przeznaczone do zabawy w teatr.<\/p>\n\n\n\n
Pacynki Hanny Ko\u015bmickiej by\u0142y przygotowywane przede wszystkim z my\u015bl\u0105 o dzieciach, ale nie przeszkodzi\u0142o im to wyst\u0119powa\u0107 na wystawach, wygrywa\u0107 w konkursach lub nudzi\u0107 si\u0119 w muzeach – spora ich grupka znajduje si\u0119 w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie – i znalaz\u0142y si\u0119 one na wystawie polskiego wzornictwa przygotowanej przez Muzeum Narodowe wsp\u00f3lnie z Google Arts&Culture (https:\/\/artsandculture.google.com\/asset\/_\/TAFcVOuSmwhEHg<\/a>)<\/p>\n\n\n\n
Prace Hanny Ko\u015bmickiej by\u0142y tak\u017ce wystawiane w Grand Palais w Pary\u017cu jako wystawa towarzysz\u0105ca wystawie malarstwa Marca Chagalla.<\/p>\n\n\n\n
Pacynki dosta\u0142y wiele nagr\u00f3d, a autorka najbardziej by\u0142a dumna ze znaku \u201eDobry Wz\u00f3r\u201d przyznanego przez Instytut Wzornictwa Przemys\u0142owego (1995), Z\u0142otego Medalu Mi\u0119dzynarodowych Targ\u00f3w Pozna\u0144skich (2000) i I-szej nagrody w konkursie \u201e\u015awiat przyjazny dziecku\u201d organizowanym przez Komitet Ochrony Praw Dziecka w 2001.<\/p>\n","protected":false},"excerpt":{"rendered":"
Hanna Ko\u015bmicka o sobie pisa\u0142a tak: Prawie ca\u0142e \u017cycie bawi\u0119 si\u0119 lalkami. Powa\u017cnie i rado\u015bnie jak dziecko. Kiedy\u015b wydawa\u0142o mi si\u0119, \u017ce powinnam ju\u017c by\u0107 doros\u0142a i sko\u0144czy\u0142am architektur\u0119 na Politechnice, ale potem wr\u00f3ci\u0142am do \u015bwiata mojego dzieci\u0144stwa i jest mi w nim dobrze. Zapraszam Was do \u015bwiata moich lalek. Pytana jestem cz\u0119sto, sk\u0105d mam […]<\/p>\n","protected":false},"author":1,"featured_media":0,"parent":0,"menu_order":0,"comment_status":"closed","ping_status":"closed","template":"","meta":[],"_links":{"self":[{"href":"https:\/\/pacynki.pl\/wp-json\/wp\/v2\/pages\/36"}],"collection":[{"href":"https:\/\/pacynki.pl\/wp-json\/wp\/v2\/pages"}],"about":[{"href":"https:\/\/pacynki.pl\/wp-json\/wp\/v2\/types\/page"}],"author":[{"embeddable":true,"href":"https:\/\/pacynki.pl\/wp-json\/wp\/v2\/users\/1"}],"replies":[{"embeddable":true,"href":"https:\/\/pacynki.pl\/wp-json\/wp\/v2\/comments?post=36"}],"version-history":[{"count":3,"href":"https:\/\/pacynki.pl\/wp-json\/wp\/v2\/pages\/36\/revisions"}],"predecessor-version":[{"id":427,"href":"https:\/\/pacynki.pl\/wp-json\/wp\/v2\/pages\/36\/revisions\/427"}],"wp:attachment":[{"href":"https:\/\/pacynki.pl\/wp-json\/wp\/v2\/media?parent=36"}],"curies":[{"name":"wp","href":"https:\/\/api.w.org\/{rel}","templated":true}]}}